English - Turkish
Definition of impoliteness in English Turkish dictionary
- {i} kabalık
- {i} nezaketsizlik
- {i} terbiyesizlik
- impolite
- {s} kaba
Kimse kaba satıcıları sevmez.
-Nobody likes impolite salesmen.
Hoşça kal dememesi kabalıktı.
-It was impolite of him not to say goodbye.
- impolite
- terbiyesiz
O terbiyesizce konuştu.
-She spoke impolitely.
Tom terbiyesizce konuşur.
-Tom spoke impolitely.
- pardon an impoliteness
- kusura bakmamak
- impolite
- inceliksiz
- impolite
- kaba bir şekilde
- impolite
- kabalık
Onun davetini geri çevirmen büyük kabalık.
-It is very impolite of him to decline their invitation.
Onlar çok iyi tanımadıkları biriyle aynı fikirde olmamayı kabalık olarak düşünüyorlar.
-They consider it impolite to disagree with someone they don't know very well.
- impolite
- {s} nezaketsiz
- impolite
- {s} incitici
- impolite
- impolitenessterbiyesizlik
- impolite
- nobran
Related Terms
English - English
Definition of impoliteness in English English dictionary
- The state of being impolite; incivility; rudeness
- a discourteous manner that ignores accepted social usage
- {i} rudeness, lack of courtesy
- impolite
- {s} rude, discourteous, bad-mannered
- impolite
- not polite
- impolite
- If you say that someone is impolite, you mean that they are rather rude and do not have good manners. It is impolite to ask too many questions. polite. not polite = rude
- impolite
- Not polite; not of polished manners; wanting in good manners
- impolite
- Not polite; not of polished manners; wanting in good manners; discourteous; uncivil; rude
Related Terms
impoliteness
Hyphenation
im·po·lite·nessPronunciation
Resimler
History
Favorites