English - Turkish
Definition of impolite in English Turkish dictionary
- kaba
Onun kaba cevabından dolayı, o kızdı ve onun yüzüne tokat attı.
-Because of his impolite reply, she got angry and slapped his face.
Kimse kaba satıcıları sevmez.
-Nobody likes impolite salesmen.
- inceliksiz
- terbiyesiz
Tom terbiyesizce konuşur.
-Tom spoke impolitely.
Tom Mary'ye oğlunun terbiyesiz düşünceleri için özür diledi.
-Tom apologized to Mary for his son's impolite remarks.
- kaba bir şekilde
- kabalık
İnsanlara dik dik bakmak kabalıktır.
-It's impolite to stare at people.
Onlar çok iyi tanımadıkları biriyle aynı fikirde olmamayı kabalık olarak düşünüyorlar.
-They consider it impolite to disagree with someone they don't know very well.
- {s} nezaketsiz
- {s} incitici
- impolitenessterbiyesizlik
- nobran
- impolite behavior
- kabalık
- impolite behavior
- kaba davranış
- impolitely
- kaba bir şekilde
- lacking good manners; impolite; ill-bred
- görgü eksik, kaba, görgüsüz
- not polite
- kibar değil
- impolitely
- terbiyesizce
Tom terbiyesizce konuşur.
-Tom spoke impolitely.
O terbiyesizce konuştu.
-She spoke impolitely.
- impolitely
- kabaca
- impolitely
- edepsizce
- impoliteness
- {i} kabalık
- impoliteness
- {i} nezaketsizlik
- impoliteness
- {i} terbiyesizlik
Related Terms
English - English
Definition of impolite in English English dictionary
- Not polite; not of polished manners; wanting in good manners
- {s} rude, discourteous, bad-mannered
- not polite
- If you say that someone is impolite, you mean that they are rather rude and do not have good manners. It is impolite to ask too many questions. polite. not polite = rude
- Not polite; not of polished manners; wanting in good manners; discourteous; uncivil; rude
- impolitely
- In an impolite manner; uncivilly; rudely
- ımpolite
- {a} unpolite, uncivil, rude, rough
- impolitely
- in an impolite manner; "he treated her impolitely"
- impolitely
- rudely, discourteously, in an impolite manner
- impolitely
- in an impolite manner; "he treated her impolitely
- impoliteness
- The state of being impolite; incivility; rudeness
- impoliteness
- a discourteous manner that ignores accepted social usage
- impoliteness
- {i} rudeness, lack of courtesy
Related Terms
impolite
Hyphenation
im·po·liteTurkish pronunciation
împılaytSynonyms
discourteous, uncivil, rude, bad-mannered, boorish, churlish, crude, disgracious, disrespectful, ill-bred, ill-mannered, indecorous, indelicate, insolent, irritablePronunciation
/əmpəˌlīt/ /ɪmpəˌlaɪt/
Etymology
() From the Latin impolitus, not polite.Resimler
History
Favorites