English - Turkish
Definition of all that a person owns, whether real or personal property in English Turkish dictionary
- estate
- {i} malikâne
- estate
- arsa
- estate
- (Ticaret) taşınmazlar
- estate
- (Kanun) bırakıt
- estate
- (Ticaret) mülk geliri
- estate
- (Ticaret) mal varlığı
Mal varlığınının bir kısmını oğlu Robert'a bıraktı.
-He left part of his estate to his son Robert.
Mal varlığınının bir kısmını oğlu Robert'a bıraktı.
-He settled part of his estate on his son Robert.
- estate
- mülk
O, mülküne varis olarak sahip oldu.
-He succeeded to his estate.
Onun ülkede bir mülkü var.
-He has an estate in the country.
- estate
- ölen kimseden kalan mal varlığı
- estate
- arazi
Tom amcasının arazisini miras olarak aldı.
-Tom inherited his uncle's estate.
- estate
- emlak
- estate
- (isim) mülk, emlâk, malikâne, arazi, varlık, miras, aşama, sınıf, durum, hal
- estate
- {i} hal
- estate
- {i} miras
Tom'un vasiyetine göre, Mary onun tüm gayrimenkulünü miras olarak alacak.
-According to Tom's will, Mary will inherit his entire estate.
Tom oğlunun onun gayrimenkulunu miras olarak almasını diliyor.
-Tom wishes for his son to inherit his estate.
- estate
- {i} varlık
- estate
- itibar
- estate
- yüksek mertebe
- estate
- konak
- estate
- {i} huk. tereke, bırakıt
Related Terms
English - English
Definition of all that a person owns, whether real or personal property in English English dictionary
- estate
all that a person owns, whether real or personal property
Hyphenation
all that a per·son owns, wheth·er re·al or per·son·al prop·er·tyPronunciation
Resimler
Favorites