cemaatler

Türkisch - Türkisch

Definition von cemaatler im Türkisch Türkisch wörterbuch: (Osmanlı Dönemi) A'NÂ; (Osmanlı Dönemi) HUDUD
CEMAAT: Bir imama uyup namaz kılan kişiler. İnsan kalabalığı, topluluk: "Sonra, dağılmayan, etrafını saran cemaate dönüyor."- T. Buğra
CEMAAT: (Osmanlı Dönemi) Aralarındaki münasebetleri din, örf ve âdetlere göre tanzim eden, akrabalık, komşuluk, hemşehrilik gibi rabıtalarla birbirine bağlı insan topluluğu CEMAAT-İ ÇİLİNGİRÂN-I HÂS Tar: Saraydaki çilingirlik işlerini yapmakla muvazzaf sanatkârlar zümresi
CEMAAT: Bir dinden veya bir soydan olanların topluluğu: "Önde Rum patriği, arkada bütün cemaatlerin patrikleri, hepsi sırma esvaplı ve altın taçlı, sopalarını taşa vurarak mezarın etrafını tavaf ettiler."- F. R. Atay
CEMAAT: (Osmanlı Dönemi) Topluluk. Bir yere toplanmış insanlar. Takım, bölük
CEMAAT: (Osmanlı Dönemi) Fık: Bir imama uyup namaz kılan müslümanların heyeti. Bir mezhebe tâbi bir heyet teşkil eden ahali
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) İDDET
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) ÂLEM
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) HİZB
Cemaat: algu
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) NEAME
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) FUSTAT
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) ZEMZEME
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) FÜSAT
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) BERİM
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) DABR
Cemaat: (Osmanlı Dönemi) DEYLEM
cemaat: (Osmanlı Dönemi) topluluk
cemaat: İnsan kalabalığı, topluluk
cemaat: Bir dinden veya bir soydan olanların topluluğu
cemaat: Bir imama uyup namaz kılan kişiler
cemaat: insan kalabalığı