Definition of one who opposes; an adversary; an antagonist; a foe in English Turkish dictionary
- opponent
- muhalif
Birçok muhalif Sibirya'ya gönderildi.
-Many opponents were sent to Siberia.
Kölelik muhaliflerinin çoğu oy vermedi.
-Most opponents of slavery did not vote.
- opponent
- {i} rakip
Partide,onun politik rakiplerinden biri onu birçok misafirin önünde küçük düşürdü.
-At the party, one of his political opponents humiliated him in the presence of many guests.
Onlar iyi rakiplerdi.
-They were good opponents.
- opponent
- {s} karşıt
Karşıtlar genetik mühendisliği bitkilerin çapraz döllenme yapabileceğini ve diğer bitkilere zarar verebileceğini söylüyorlar.
-Opponents say genetically engineered crops can cross-pollinate and damage other crops.
- opponent
- {s} karşı
Aday rakibi karşısında vahşi suçlamalar yaptı.
-The candidate made wild accusations against his opponent.
Lincoln eski siyasi rakibini karşıladı.
-Lincoln welcomed his old political opponent.
- opponent
- karşıki
- opponent
- (Dilbilim) karşıtdaş
- opponent
- (Dilbilim) karşıçıkan
- opponent
- {s} zıt
- opponent
- {i} düşman
- opponent
- (Askeri) MUHALİF, RAKİP
- opponent
- {i} karşı taraf
- opponent
- {i} aleyhtar
Related Terms
Definition of one who opposes; an adversary; an antagonist; a foe in English English dictionary
- opponent