kef

English - Turkish

Definition of kef in English Turkish dictionary: {i} dalgınlık; {i} keyif

Turkish - Turkish

Definition of kef in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) Ayağın altı, tabanı; (Osmanlı Dönemi) Elin iç tarafı. Avuç; (Osmanlı Dönemi) Avuç dolusu; Pişen etin üzerinde biriken köpük; Yağda kavrulmuş un ve tuz; Orakçıların kullandığı meşin eldiven; Yağda kavrulmuş soğan, salça vs. den oluşan sos; Avuç; Tortu, çökel; Et haşlanırken suyunda oluşan köpükler; Köpük; Kaynatılan yemeğin üzerinde istenmeyen kısımların oluşturduğu köpük; Kaynayan pekmezin, pişen etin üstünde oluşan köpük; Yumurtadan yeni çıkmış civcivin ağzının kıyısında bulunan ve sonradan kaybolan sarı renk
A'KEF: (Osmanlı Dönemi) Ahmak
sağır kef: Türkçedeki "nazal n" sesini karşılayan Arap alfabesindeki "kef" harfi

English - English

Definition of kef in English English dictionary: Variant of kif; {i} state of dreamy calmness or intoxication; strong marijuana (from Morocco, Lebanon and other Arab and Middle Eastern countries) or other substance that is smoked to induce kef; alternative spelling of kif

Turkish - English

Definition of kef in Turkish English dictionary: (Gıda) skimmed fat; scum; (Gıda) sediment; skimming; kief

kef

Etymology

[ 'kEf, 'kef, 'kAf ] (noun.) 1808. Arabic kayf pleasure.

History

Favorites