Definition of işkenceci in Turkish English dictionary
- {i} torturer
- persecutor
- (someone) who tortures
- tormentor
- torturer, tormentor
- tormenter
- işkence
- (Hukuk) torture
It was torture for him to see his girlfriend with another man.
-Kız arkadaşını başka bir adamla görmesi işkenceydi.
It is illegal in the United States for law enforcement to use torture to get information.
-Amerika'da güvenlik güçlerinin bilgi almak için işkence yapması yasal değildir.
- işkenceci kadın
- tormentress
- işkence
- torment
The natives were tormented by a long spell of dry weather.
-Yerlilere uzun süre kurak havayla işkence yapıldı.
Please don't torment me any longer.
-Lütfen artık bana işkence etme.
- işkence
- corporal punishment
I'm firmly opposed to corporal punishment.
-Ben işkenceye kesin olarak karşıyım.
- işkence
- cruelty
- işkence
- persecution
- işkence
- gruelling
- işkence
- grueling
- işkence
- gaff
- işkence
- {i} torturing
Stop torturing me. What did she say? She said yes.
-Bana işkence etmeyi bırak. O ne dedi? O evet dedi.
Stop torturing me. What did he say? He said yes.
-Bana işkence yapmaya son ver. Ne dedi? Evet dedi.
- işkence
- excruciation
- işkence
- bench clamp
- işkence
- holdfast
- işkence
- slasher
- işkence
- tormentors
- İşkenceciler
- torturers
- işkence
- torture, torment
- işkence
- torture; clamp
- işkence
- (carpenter's) clamp
Related Terms
Definition of işkenceci in Turkish Turkish dictionary
- İşkence yapan
- işkence
- Düşüncelerini öğrenmek amacıyla birine uygulanan eziyet
- işkence
- Aşırı gerginlik, sıkıntılı durum, azap
- işkence
- Aşırı gerginlik, sıkıntılı durum, azap: "Beklemek işkencesi yüreğini fena didiklemeğe başladı."- P. Safa
- işkence
- Vidalı bir tür sıkıştırma aracı
- işkence
- Düşüncelerini öğrenmek amacıyla birine uygulanan eziyet: "Ona, evimize niçin geldiğini sormak işkencesini de yaptım."- S. F. Abasıyanık
- işkence
- Bir kimseye maddi veya manevi olarak yapılan aşırı eziyet
- işkence
- Tutkallanan ahşap parçaları bir süre sıkıştırmak için kullanılan vidalı kıskaç
- İŞKENCE
- (Osmanlı Dönemi) F. Eziyet, azab