Turkish - English
Definition of fuzuli in Turkish English dictionary
- unnecessarily
- supererogatory
- unnecessary, needless; unnecessarily
- fuzuli işgal etme
- (Kanun) intrusion
- fuzuli iş
- work of supererogation
- fuzuli işgal
- (Kanun) illicit occupation
- fuzuli işgal
- unlawful occupation of property, squatting
- fuzuli işgal eden
- effractor
- fuzuli işgali men davası
- (Latin) actio prohibitoria
- fuzuli işler müdürü
- piddler
- fuzuli tasarruf
- illegally or unauthorizedly contracting or selling
Related Terms
English - English
Definition of fuzuli in English English dictionary
- Mehmed bin Süleyman Fuzuli
- born 1495, Karbal died 1556, Karbal Turkish poet. Considered the greatest figure in classical Turkish literature, he composed poems with equal facility and elegance in Turkish, Persian, and Arabic. His works transcended the highly formalized Islamic literary aesthetic and influenced many poets up to the 19th century. His most famous poems include his rendition of the Muslim classic Leylâ ve Mecnun, a celebrated allegory depicting the attraction of the human spirit for divine beauty. His two poetry anthologies, one in Azerbaijani Turkish and one in Persian, contain his most lyrical verses
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of fuzuli in Turkish Turkish dictionary
- Yersiz, gereksiz
- Yersiz, gereksiz: "Hemşire tutmak fuzuli masraf, bizler ne güne duruyoruz?"- A. İlhan
- (Osmanlı Dönemi) fazladan olan, gereksiz şey, işe yaramayan, boşu boşuna
- Yersiz, gereksiz bir biçimde
- FUZULÎ
- (Osmanlı Dönemi) Fık: Şer'î izin olmadığı halde diğer bir kimsenin hakkında tasarruf eden kimse
- FUZULÎ
- (Osmanlı Dönemi) Büyük bir şâir ismidir. Türk Divan Edebiyatı'nın birçok sahalarında kuvvetli te'sir ve nüfuz sâhibi olan bu büyük şâir, Azeri-Osmanlı edebiyatı kurucularındandır. Türkçe, Arabça, Farsça manzum ve mensur birçok eserler yazmıştır. Leylâ ile Mecnun mesnevisi
- FUZULÎ
- (Osmanlı Dönemi) Fazladan olup boşu boşuna söylenen söz. İşe yaramayan. Boşu boşuna
- FUZULÎ
- (Osmanlı Dönemi) Boşboğaz. Ahmak. Vazifesinden hariç lüzumsuz şeye teşebbüs eden
- FUZULÎ
- (Osmanlı Dönemi) Haksız olarak fiile çıkarılan iş