English - Turkish
Definition of a personal relation in which one is indebted for a service or favor in English Turkish dictionary
- obligation
- (Ticaret) sorumluluk
- obligation
- (Ticaret) tazminat
- obligation
- müdana
- obligation
- fariza
- obligation
- (Kanun) yumuş
- obligation
- borç senedi
- obligation
- yükümlülük
O, yükümlülüklerini yerine getirmedi.
-He didn't fulfill his obligations.
Artık yükümlülüklerimi yerine getiremiyorum.
-I can no longer fulfill my obligations.
- obligation
- mecburiyet
- obligation
- {i} zorunluluk
Bir insanın yaşama hakkı varsa, aynı zamanda ölme hakkı da olmalı. Eğer yoksa; o zaman yaşamak bir hak değil, zorunluluktur.
-If one has the right to live, then one should also have the right to die. If not, then living is not a right, but an obligation.
Bu bilgiyi paylaşmak için herhangi bir zorunluluk altında değilsin.
-You are under no obligation whatsoever to share this information.
- obligation
- Iaw of obligations borçlar hukuku
- obligation
- {i} zorunluluk, zorunluk, mecburiyet; yüküm, yükümlülük; farz
- obligation
- {i} senet
- obligation
- {i} ödev
- obligation
- {i} borç
- obligation
- (Askeri) MECBURİYET, TAAHHÜT, BORÇ: Verilen bir sipariş, ihale edilen bir sözleşme veya yaptırılan bir hizmetin ödenmesine ait bir tahsisat veya fon karşılığı olarak, özel surette ayrılmış dolar miktarı
Related Terms
English - English
Definition of a personal relation in which one is indebted for a service or favor in English English dictionary
- obligation
a personal relation in which one is indebted for a service or favor
Hyphenation
a per·son·al re·la·tion in which one I·s in·debt·ed for a ser·vice or fa·vorTurkish pronunciation
ı pırsînîl rileyşın în hwîç hwʌn îz îndetıd fôr ı sırvıs ır feyvırPronunciation
/ə ˈpərsənəl rēˈlāsʜən ən ˈhwəʧ ˈhwən əz ənˈdetəd ˈfôr ə ˈsərvəs ər ˈfāvər/ /ə ˈpɜrsɪnɪl riːˈleɪʃən ɪn ˈhwɪʧ ˈhwʌn ɪz ɪnˈdɛtəd ˈfɔːr ə ˈsɜrvəs ɜr ˈfeɪvɜr/
Resimler
Favorites