serkeş

listen to the pronunciation of serkeş
Türkçe - Türkçe
(Osmanlı Dönemi) f. İnatçı, isyan eden. Kafa tutan. Asi
(Hukuk) İtaatsiz; dikbaşlı; inatçı
(Osmanlı Dönemi) isyan eden, başıbozuk, dikkafalı
Kafa tutan, başkaldıran
Kafa tutan, baş kaldıran: "Ün salmış nice serkeş efeleri kendime bent etmiş, nice açları doyurmuş, nice çıplakları giydirmiş..."- Y. K. Karaosmanoğlu
Kafa tutan, baş kaldıran
serkeş