Türkçe - Türkçe
müste'dî teriminin Türkçe Türkçe sözlükte anlamı
- (Osmanlı Dönemi) Birinin zulmüne karşı başka birinden yardım dileyen
- (Osmanlı Dönemi) Birini sıkıştırıp malını zorla alan
- MÜSTE'DİB
- (Osmanlı Dönemi) (Edeb. den) Bilgi ve edeb öğrenen
- MÜSTE'CEL
- (Osmanlı Dönemi) Belirli bir vakte kadar geciktirilen. Muayyen bir zamana kadar te'hir edilmiş olan
- MÜSTE'CER
- (Osmanlı Dönemi) Kira ile tutulmuş olan
- MÜSTE'CİR
- (Osmanlı Dönemi) (Ecr. den) İsticar eden, kira ile tutan, kiracı
- MÜSTE'CİREN
- (Osmanlı Dönemi) Kiracı olarak
- MÜSTE'CİRÎN
- (Osmanlı Dönemi) (Müste'cir. C.) Kiracılar
- MÜSTE'CİRÎN
- (Osmanlı Dönemi) Kira ile tutanlar
- MÜSTE'HİL
- (Osmanlı Dönemi) (Ehl. den) Lâyık ve ehil olan
- MÜSTE'HİR
- (Osmanlı Dönemi) (E) Teehhür eden, geciken, geri kalan
- MÜSTE'MEN
- (Osmanlı Dönemi) Kendisine aman verilmiş olan
- MÜSTE'MEN
- (Osmanlı Dönemi) (Emn. den). Ecnebi tebaasından olan, yabancı
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Kendisine aman verilmiş olan
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Canının bağışlanması şartiyle teslim olan
- MÜSTE'MİN
- (Hukuk) Aman dileyen kimse; canını kurtarmal için sığınan ve korunan kimse, yabancı uyruklu kişiler; gayrımüslümler
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Eman dileyen. Emane, emniyete erişen, nâil olan. (Gerek müslim, gerek zimmî veya harbî olsun.) İstiman eden. Emin edilmiş
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Tar: Osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası. Osmanlı devleti ile sulh halinde bulunan ecnebiler. Ecnebi memleketlerde seyahat ve ikamet eden müslümanlar da bu sıfatla anılırlardı
- MÜSTE'NİF
- (Osmanlı Dönemi) Daha üst mahkemeye baş vuran, davasını istinaf eden
- MÜSTE'NİF
- (Osmanlı Dönemi) Yeniden başlayan
- MÜSTE'NİFE
- (Osmanlı Dönemi) Gr: Evvelki cümlelerle bağlı olmayıp ilerdeki veya mukadder olan suallere cevap teşkil eden cümle
- MÜSTE'NİS
- (Osmanlı Dönemi) Ünsiyet peyda etmiş olan, alışık. Alışılmak istenen
- MÜSTE'REB
- (Osmanlı Dönemi) Medyum kimse
- MÜSTE'RIS
- (Osmanlı Dönemi) Vâlidesi ile arasında ayrılık olan
- MÜSTE'RİB
- (Osmanlı Dönemi) Borçlu
- MÜSTE'SAL
- (Osmanlı Dönemi) (İstisal. dan) Kökünden koparılmış
- MÜSTE'SAL
- (Osmanlı Dönemi) Ele geçirilmi
- MÜSTE'SİL
- (Osmanlı Dönemi) (İstisal. dan) Kökünden koparan
- MÜSTE'SİL
- (Osmanlı Dönemi) Ele geçiren. MÜSTES'İD $ : (Sa'd. dan) Uğurlu sayan
- MÜSTE'ZEN
- (Osmanlı Dönemi) (İzn. den) İzin istenilmi
- MÜSTE'ZİN
- (Osmanlı Dönemi) (İzn. den) İzin isteyen
İlgili Terimler
müste'dî
Heceleme
müs·te'd·îResimler
Geçmiş
Favoriler