habîs

listen to the pronunciation of habîs
Türkçe - Türkçe
(Osmanlı Dönemi) (Hubs. dan) Fesadcı. Hilekâr. Alçak tabiatlı. Kötü. Pis
HABiS
Kötü, alçak, soysuz (kimse)
HABiS
Kötücül (bazı hastalıklar veya urlar): "Bir sinek vardır, sokarsa habis çıban yapar, tedavisi zordur."- R. H. Karay
HABİS
(Osmanlı Dönemi) (A) Un helvası
HABİS
(Osmanlı Dönemi) Hapseden. Tutan. Hapishâneye atan
HABİS
(Hukuk) Parasız olarak verilen şey,kötü,alçak,soysuz
habis
(Osmanlı Dönemi) pis, kötü, hilekâr
habis
Kötücül
habîs