tereccuh bi̇lâ mürecci̇h

Turkish - Turkish

Definition of tereccuh bi̇lâ mürecci̇h in Turkish Turkish dictionary

(Osmanlı Dönemi) Bir şeyin kendi zâtında diğer şeye karşı bir üstünlük vasfı olmadığı hâlde, hiç sebebsiz üstün bulunması ki; böyle bir hal imkânsızdır, muhaldir

Hyphenation

te·rec·cuh bi̇l·â mü·rec·ci̇h