tahttan çekilme, tacını ve tahtını terketme; yüksek bir mevkiden çekilme

Turkish - English

Definition of tahttan çekilme, tacını ve tahtını terketme; yüksek bir mevkiden çekilme in Turkish English dictionary

{i} abdication

{n} the deserting of a public trust or office

The act of abdicating; the renunciation of a high office, dignity, or trust, by its holder; commonly the voluntary renunciation of sovereign power; as, abdication of the throne, government, power, authority

{i} act of relinquishing office or power, resignation

Hyphenation

taht·tan çe·kil·me, ta·cı·nı ve tah·tı·nı ter·ket·me; yük·sek bir mev·ki·den çe·kil·me