Definition of officer; one who holds public office in English Turkish dictionary
- official
- memur
Siyasetçi devlet memurlarının yolsuzluğunu kınayarak reformu ısrarla istedi.
-The politician pushed for reform by denouncing the corruption of the government officials.
Bazı memurlara rüşvet verilmiş olabilir.
-Some officials may have been corrupted.
- official
- resmi
Onun resmî iş görevleri nelerdir?
-What are his official job duties?
Resmî evrakları imzalayamadı.
-He could not sign official papers.
- official
- yetkili
Kanadalı yetkililer, her insanın malzemelerini tarttı.
-Canadian officials weighed the supplies of each man.
Birçok üst düzey yetkili toplantıya katıldı.
-Many high-level officials attended the meeting.
- official
- (isim) memur
- official
- (Tıp) ofisiyal
- official
- resmi memur
- official
- görevli
Tom bir kamu görevlisidir.
-Tom is a public official.
Müze görevlilerine göre ETA gelecekte müzeye zarar vermeyecek.
-Museum officials think that ETA will not harm the museum in the future.
- official
- (Spor) hakem
- official
- resmi yetkili
- official
- (Kanun) resmi sıfatı haiz
- official
- memurlar
Siyasetçi devlet memurlarının yolsuzluğunu kınayarak reformu ısrarla istedi.
-The politician pushed for reform by denouncing the corruption of the government officials.
Devlet memurları bütün fabrikaları denetlediler.
-Government officials inspected all factories.
- official
- (Tıp) Tıp heyeti tarafından tasdik ve kabul olunmuş (ilaç), officialis
- official
- memuriyete ait
- official
- kırtasiyecilik
- official
- {s} devlet
Bu devlet memurları rüşvetçidir.
-These government officials are corrupt.
Devlet başkanına yalnızca yüksek memurlar ulaşabiliyordu.
-Only high officials had access to the President.
- official
- officiallyresmen
- official
- officialdom memur sınıfı
- official
- memura yakışır
Related Terms
Definition of officer; one who holds public office in English English dictionary
- {i} official