muci̇b

Turkish - Turkish

Definition of muci̇b in Turkish Turkish dictionary

(Osmanlı Dönemi) (Mucibe) İcâb eden, lâzım gelen

(Osmanlı Dönemi) Bir şeyin peydâ olmasına vesile ve sebep olan. Gereken. Gerektiren, lâzım gelen

Related Terms

MUCÎB

(Osmanlı Dönemi) (Cevab. dan) İcabet eden, uyan. Kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran

mucib

(Osmanlı Dönemi) icap eden, lâzım gelen; gereken, gerektiren; cevap veren