Turkish - Turkish
Definition of mütemmi̇m in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Tamamlayan, bitiren
- (Hukuk) Tamamlayıcı, bütünleyici
- mütemmim
- Bütünler
- mütemmim
- Tamamlayan, bütünleyen, bitiren
- mütemmim
- Tümleç
- mütemmim
- Tamamlayan, bütünleyen, bitiren: "Hâlbuki birçok kadınlar malumatlarını zarafetlerinin bir mütemmimi addederler."- P. Safa
- mütemmim cüz
- (Kanun) Mahalli örfe göre bir şeyin esaslı bir unsurunu teşkil eden, o şey telef veya tahrip yahut tağyir edilmedikçe ondan ayrılması kabil olmayan cüzileridir
Related Terms
mütemmi̇m
Hyphenation
mü·tem·mi̇mResimler
History
Favorites