Turkish - Turkish
Definition of mütekelli̇mîn in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) İslâm ve iman esaslarını, hakaik-ı Kur'aniye ile isbat ve izahını yapan büyük İslâm allâmeleri, âlimleri, İlm-i Kelâm âlimleri. Bak: İlm-i Kelâm
- mütekellimin
- (Osmanlı Dönemi) iman esaslarını izah ve ispat eden âlimler, kelâmcılar
- MÜTEKELLİM
- (Osmanlı Dönemi) Gr: Söyleyen, birinci şahıs
- MÜTEKELLİM
- (Osmanlı Dönemi) Söyleyen, konuşan, nutuk söyleyen
- mütekellim
- Teklik birinci kişi
- mütekellim
- (Osmanlı Dönemi) konuşan
- mütekellim
- Söyleyen, konuşan
Related Terms
mütekelli̇mîn
Hyphenation
mü·te·kel·li̇m·înResimler
History
Favorites