müsta'mi̇r

Turkish - Turkish

Definition of müsta'mi̇r in Turkish Turkish dictionary

(Osmanlı Dönemi) Müstemlekeci. Sömürgeci

(Osmanlı Dönemi) İsti'mar eden, bir yere muhacir yerleştirerek orasını mâmur hâle getiren

Hyphenation

müs·ta'·mi̇r