Turkish - Turkish
Definition of mümteni̇' in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) İmkânsız, muhal, mümkün olmayan
- (Osmanlı Dönemi) Çekinen, imtina eden
- MÜMTENİ
- (Hukuk) İmtina eden, çekinen, olamazlı, olanaksız
- mümteni
- Bir şeyi yapmaktan çekinen, kaçınan
- mümteni
- Olamaz, olmayacak
- mümteni
- (Osmanlı Dönemi) mümkün olmayan, imkân
Related Terms
mümteni̇'
Hyphenation
müm·te·ni̇'Resimler
History
Favorites