mücib

Turkish - Turkish

Definition of mücib in Turkish Turkish dictionary

Related Terms

MÜCİB

(Hukuk) İcabet eden; istenileni yapan; öneriyi kabul eden

MÜCİB

(Osmanlı Dönemi) İstenileni kabul eden, duâya cevap veren (Allah C.C.). (Bak: Dua

MÜCİB

(Osmanlı Dönemi) İcabet eden. Cevap veren. Sebeb kabul eden

Hyphenation

mü·cib