müci̇b

Turkish - Turkish

Definition of müci̇b in Turkish Turkish dictionary

(Hukuk) İcabet eden; istenileni yapan; öneriyi kabul eden

(Osmanlı Dönemi) İstenileni kabul eden, duâya cevap veren (Allah C.C.). (Bak: Dua

(Osmanlı Dönemi) İcabet eden. Cevap veren. Sebeb kabul eden

Hyphenation

mü·ci̇b