mübtedi̇'

Turkish - Turkish

Definition of mübtedi̇' in Turkish Turkish dictionary

(Osmanlı Dönemi) Yeni bir şey icad eden. Bedi'a çıkaran. Bid'at uyduran. Ehl-i bid'a. Bak: Bid'a

Related Terms

MÜBTEDİ

(Osmanlı Dönemi) Yeni. Yeni talebe. İlk mekteb talebesi. Yeni başlamı

MÜBTEDİ

(Hukuk) İbtida eden; bir işin acemisi; bir işe yeni başlayan

Hyphenation

müb·te·di̇'