Turkish - Turkish
Definition of mübtedi̇' in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Yeni bir şey icad eden. Bedi'a çıkaran. Bid'at uyduran. Ehl-i bid'a. Bak: Bid'a
- MÜBTEDİ
- (Osmanlı Dönemi) Yeni. Yeni talebe. İlk mekteb talebesi. Yeni başlamı
- MÜBTEDİ
- (Hukuk) İbtida eden; bir işin acemisi; bir işe yeni başlayan
Related Terms
mübtedi̇'
Hyphenation
müb·te·di̇'Resimler
History
Favorites