Turkish - Turkish
Definition of i̇bda in Turkish Turkish dictionary
- (Hukuk) Bir kimsenin kazancı tamamen kendisine ait olmak üzere diğer bir kimseye sermaye vermesi
- ibda
- Yaratma, yoktan var etme
- ibda
- Yaşanılan dönemin sanat anlayışı içinde olağanüstü bir eser meydana getirme
- İBDA'
- (Osmanlı Dönemi) Edb: Geçmişte benzeri olmayan şiiri söylemek
- İBDA'
- (Osmanlı Dönemi) Cenab-ı Hakkın âletsiz, maddesiz, zamansız, mekânsız yaratması ve icâdı
- İBDA'
- (Osmanlı Dönemi) Misli gelmemiş bir eser meydana koymak, icâd, ("İbda', ihdâs, ihtirâ, icâd, sun', halk, tekvin" kelimeleri birbirine yakın mânâdadırlar.)