Turkish - Turkish
Definition of ebkem in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) (Bükm. den) Dilsiz. Konuşamıyan
- Dilsiz, ekbem
- EBKEM Ü LÂL
- (Osmanlı Dönemi) Cevapsız bırakmak. Susmak. Dilsiz gibi sükût etmek
- LÂL Ü EBKEM
- (Osmanlı Dönemi) Şaşa kalmış. Sükuta mecbur olmuş. Susmu
Related Terms
ebkem
Hyphenation
eb·kemResimler
History
Favorites