Definition of blamage in English Turkish dictionary
- disgrace
- {i} rezalet
Tom, sen bir rezaletsin.
- Tom, you're a disgrace.
Olanlar bir rezaletti.
- What happened was a disgrace.
- disgrace
- {i} yüz karası
Bu gecekondular kent için bir yüz karasıdır.
- These slums are a disgrace to the city.
Tom ailesi için bir yüz karasıdır.
- Tom is a disgrace to his family.
- disgrace
- {i} gözden düşme, itibardan düşme
- disgrace
- itibardan düşme
- disgrace
- kepaze etmek
- disgrace
- küçültmek
- disgrace
- itibardan düşürmek
- disgrace
- ayıp olmak
- disgrace
- küçük düşürmek
- disgrace
- gözden düşürücü şey
- disgrace
- {f} rezil et
O bir yalan söyleyerek kendini rezil etti.
- He disgraced himself by telling a lie.
Tom ailesini rezil etti.
- Tom has disgraced his family.
- disgrace
- biabır etmek
- disgrace
- rezil etmek
Kendini rezil etmektense ölmeyi tercih eder.
- He would rather die than disgrace himself.
Kendimi rezil etmektense ölmeyi tercih ettim.
- I would rather die than disgrace myself.
- disgrace
- {i} utanç
Davranışın utanç vericiydi.
- Your behaviour was disgraceful.
Utanç içinde yaşamaktansa onurlu ölmek daha iyidir.
- It is better to die honorably than to live in disgrace.
- disgrace
- {i} rezalet, yüzkarası
- disgrace
- utanç verici bir durumda olmak
- disgrace
- rezil
Kendini rezil etmektense ölmeyi tercih eder.
- He would rather die than disgrace himself.
Tom kendini rezil etti.
- Tom has disgraced himself.
- disgrace
- be in disgrace gözden düşmüş olmak
- disgrace
- disgrace ful çok ayıp
