Turkish - English
Definition of azi̇l in Turkish English dictionary
- azil
- dismissal, terminating the employment of (someone)
- azil
- dismissal, removal
- azil
- (Kanun) terminate
- azil
- (Kanun) withdrawal
- azil
- removal
- azil
- recall
- azil
- discharge
- tevkil, teşrik ve azil
- (Kanun) delegate, retain and revoke
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of azi̇l in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Islah edilmesi mümkün olmayan. Muannid, inatçı
- (Hukuk) Verilen temsil yetkisinin ortadan kaldırılması; memurun memurluk ilişkisinin kesilmesi; görevden uzaklaştırma
- azil
- Görevden alma
- azil
- Görevden alma, işten uzaklaştırma
- MÜN'AZİL
- (Osmanlı Dönemi) Ayrılan, elini eteğini çeken, in'izal eden
- MÜN'AZİL
- (Osmanlı Dönemi) Memurluktan, vazifeden çıkarılmış olan. Bir vazifeden azledilen
Related Terms
azi̇l
Hyphenation
a·zi̇lResimler
History
Favorites