Definition von heykelci im Türkisch Englisch wörterbuch
- sculptor yontucu, heykeltıraş
- sculptor; sculptress
- seller of sculptures
- sculptor
- heykel
- sculpture
I really can't understand modern sculpture.
-Modern heykeltıraşlığı gerçekten anlayamıyorum.
The children made sculptures out of wire.
-Çocuklar telden heykeller yaptı.
- heykel
- {i} statue
The bronze statue looks quite nice from a distance.
-Bronz heykel uzaktan oldukça güzel görünüyor.
In the center of the university campus stands the statue of the founder.
-Üniversite kampüsünün merkezinde kurucusunun heykeli duruyor.
- heykelci kalemi
- sculptor's chisel
- heykel
- sculpt
He went to art school to study painting and sculpture.
-O, resim ve heykel eğitimi için sanat okuluna gitti.
The sculptures are of great value.
-Heykeller çok değerlidir.
- heykel
- image
The sculptor carved wood into an image of Buddha.
-Heykeltıraş ahşabı Buda'nın görüntüsü şeklinde oydu.
- heykel
- sculpture, piece of sculpture
- heykel
- monument
- heykel
- eikon
- heykel
- sculp
There is a glass sculpture in the garden.
-Bahçede cam bir heykel var.
I really can't understand modern sculpture.
-Modern heykeltıraşlığı gerçekten anlayamıyorum.
- heykel
- abstract
- heykel
- sculptural
- heykel
- sculpturing
- heykel
- effigy
- heykel
- statue yontu
- heykel
- statuary
- heykel
- iconography
- heykel
- gargoyle
Relevante Übersetzungen
Definition von heykelci im Türkisch Türkisch wörterbuch
- Heykel yapan sanatçı, heykeltıraş, yontucu
- heykelci kalemi
- Heykelcilerin taş, kil, alçı gibi gereçleri biçimlendirmek için kullandıkları kesici, düzeltici ve yontucu araç
- HEYKEL
- (Osmanlı Dönemi) Büyük bina, anıt, büyük ve yüksek yapı, âbide
- HEYKEL
- (Osmanlı Dönemi) Taş, tunç, kil ve alçı gibi maddelerden yontularak, kalıba dökülerek veya yoğurulup, pişirilerek yapılan insan, hayvan vs. şekli
- HEYKEL
- (Osmanlı Dönemi) Mc: Soğuk ve duygusuz kimse
- HEYKEL
- (Osmanlı Dönemi) Güzel ve yakışıklı kişi
- Heykel
- statü
- Heykel
- anak
- Heykel
- yontu
- Heykel
- burkhan
- Heykel
- bediz
- heykel
- Taş, tunç, bakır, kil, alçı gibi maddelerden yontularak, kalıba dökülerek veya yoğrulup pişirilerek biçimlendirilen eser, yontu
- heykel
- Taş, tunç, bakır, kil, alçı gibi maddelerden yontularak, kalıba dökülerek veya yoğrulup pişirilerek biçimlendirilen eser, yontu: "Harabenin ortasında bir Afrodit heykeli bulunduğunu hayal meyal hatırlıyor."- R. H. Karay