تعريف to engage in combat with; to oppose physically, to contest with في الإنجليزية التركية القاموس.
- fight
- {f} kavga etmek
Ben kavga etmekten hoşlanmam.
-I don't enjoy fighting.
Tom kavga etmekten hoşlanmaz.
-Tom doesn't like fighting.
- fight
- {f} savaşmak
Bazıları savaşmak için isteksiz.
-Some were unwilling to fight.
Düşmanla savaşmak için güçlerini birleştirdiler.
-They combined forces to fight the enemy.
- fight
- {i} dövüş
Tom seninle dövüşmeyecek kadar akıllıdır.
-Tom knows better than to fight with you.
Keşke onlar dövüşmeyi bıraksalar.
-I wish they would stop fighting.
- fight
- {i} kavga
Kavga, birçok tutuklamalarla sonuçlandı.
-The fight resulted in several arrests.
Neden kavga ettiklerini bilmiyorum.
-I don't know why they are fighting.
- fight
- {i} uğraşma
- fight
- döğüşmek
Döğüşmekten başka seçeneğimiz yoktu.
-We had no alternative but to fight.
Sizinle döğüşmekten usandım.
-I'm tired of fighting with you.
- fight
- uğraş
- fight
- boğuşmak
- fight
- savaş
Büyük bir savaşçı güç yayar. O ölümüne savaşmak zorunda değildir.
-A great warrior radiates strength. He doesn't have to fight to the death.
Farragut, New Orleans'ı savaş olmadan ele geçirdi.
-Farragut captured New Orleans without a fight.
- fight
- tartışmak
- fight
- savaşım
Ben kendi savaşımı veriyorum.
-I fight my own battles.
- fight
- {f} (fought)
- fight
- {f} savaş vermek
- fight
- muharebe
- fight
- defetmek
- fight
- {f} uğraşmak
- fight
- fight it out mücadele yoluyla hesabını görmek
المصطلحات ذات الصلة
تعريف to engage in combat with; to oppose physically, to contest with في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- fight