التركية - التركية
تعريف müste'mi̇n في التركية التركية القاموس.
- (Osmanlı Dönemi) Tar: Osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası. Osmanlı devleti ile sulh halinde bulunan ecnebiler. Ecnebi memleketlerde seyahat ve ikamet eden müslümanlar da bu sıfatla anılırlardı
- (Osmanlı Dönemi) Eman dileyen. Emane, emniyete erişen, nâil olan. (Gerek müslim, gerek zimmî veya harbî olsun.) İstiman eden. Emin edilmiş
- (Osmanlı Dönemi) Kendisine aman verilmiş olan
- (Osmanlı Dönemi) Canının bağışlanması şartiyle teslim olan
- (Hukuk) Aman dileyen kimse; canını kurtarmal için sığınan ve korunan kimse, yabancı uyruklu kişiler; gayrımüslümler
- MÜste'min
- (Hukuk) MÜSTEMEN