altitude sickness

الإنجليزية - التركية

تعريف altitude sickness في الإنجليزية التركية القاموس.: (Askeri) YÜKSEK İRTİFA HASTALIĞI: Bir şahısta, alışılmış bulunduğundan daha yüksek bir irtifaa çıktığı zaman, atmosfer basıncının azalmasından ileri gelen dermansızlık, oksijen azlığı, bulantı, kusma ve bayılma arazı; yükseklik hastalığı; (Havacılık) irtifa hastalığı; (Askeri,Havacılık) yüksek irtifa hastalığı; yükselti rahatsızlığı
mountain sickness: yükseklikten gelen rahatsızlık
mountain sickness: dağ hastalığı
mountain sickness: (Tıp) Deniz seviyesinden çok yüksek olan yerlerde, atmosferdeki okisjen yoğunluğunun azalmasına bağlı olarak meydana gelen taşikardi de dispne
mountain sickness: dağ tutması

الإنجليزية - الإنجليزية

تعريف altitude sickness في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.: A pathological condition caused by oxygen deficiency at high altitudes; symptoms include shortness of breath, nausea, and nosebleed; effects (as nosebleed or nausea) of oxygen deficiency in the blood and tissues at high altitudes; A collection of symptoms, including shortness of breath, headache, and nosebleed, brought on by decreased oxygen in the atmosphere, such as that encountered at high altitudes. or mountain sickness Acute reaction to a change from low altitudes to altitudes above 8,000 ft (2,400 m). Most people gradually adapt, but some have a severe reaction that can be fatal unless they return to low altitude. Normal adaptations to the reduced oxygen at high altitude (e.g., breathlessness, racing heartbeat) are exaggerated; other manifestations include headache, gastrointestinal upsets, and weakness. Pulmonary edema is quickly reversed with oxygen and evacuation to a lower area; apoxia; mountain sickness