Definition of displease in English Turkish dictionary
- {f} gücendirmek
- gücendir
O, kaynanasını gücendiren bir şey söylediği için için için pişman oldu.
-She bitterly regretted having said something that displeased her mother-in-law.
- kızdırmak
- sinirlendirmek
- canını sıkmak
- {f} darıltmak
- {f} hoşuna gitmemek
- hoşnutsuz et
- displeased
- memnuniyetsiz
Eski insanlar kuraklıkların ve depremlerin Tanrıların memnuniyetsizlikleri anlamına geldiklerini düşünürlerdi.
-Ancient people thought that droughts and earthquakes meant that the gods were displeased.
Onlara ne kadar memnuniyetsiz olduğumu söyle.
-Tell them how displeased I am.
- displeased
- bozuk çalmak
- displeasing
- nahoş
- displeased
- dargın
Tom dargın görünüyor.
-Tom looks displeased.
Tom Mary'nin dargın olduğunu söyledi.
-Tom said Mary was displeased.
- displeased
- gücenmiş
- displeasing
- {f} gücendir
- displeasing
- can sıkıcı
- displeasing
- kızdıran
- displeasing
- gücendirme
- displeased
- gücendir
O, kaynanasını gücendiren bir şey söylediği için için için pişman oldu.
-She bitterly regretted having said something that displeased her mother-in-law.
- displeased
- {s} hoşnutsuz
Tom hoşnutsuz olduğumu biliyordu.
-Tom knew that I was displeased.
Tom hoşnutsuzmuş gibi kaşını çattı.
-Tom wrinkled his brow like he was displeased.
- displeased
- {s} kırgın
Sanırım Tom kırgın olabilir.
-I think Tom might be displeased.
Tom'a ne kadar kırgın olduğumu söyle.
-Tell Tom how displeased I am.
- displeasing
- {s} hoşa gitmeyen
Related Terms
Definition of displease in English English dictionary
- To fail to satisfy; to miss of
- To make not pleased; to excite a feeling of disapprobation or dislike in; to be disagreeable to; to offend; to vex; -- often followed by with or at. It usually expresses less than to anger, vex, irritate, or provoke
- To give displeasure or offense
- {v} to offend, vex, provoke, disgust
- {f} annoy, irritate, anger, cause displeasure
- To make not pleased; to excite a feeling of disapprobation or dislike in; to be disagreeable to; to offend; to vex; often followed by with or at
- It usually expresses less than to anger, vex, irritate, or provoke
- give displeasure to
- If something or someone displeases you, they make you annoyed or rather angry. Not wishing to displease her, he avoided answering the question
- displeased
- Simple past tense and past participle of displease
- displeasing
- Present participle of displease
- displeasing
- Unattractive, dislikable, objectionable
- to displease
- dissatisfy
- To displease
- displeasure
- displeased
- {s} annoyed; dissatisfied
- displeased
- past of displease
- displeased
- not pleased; experiencing or manifesting displeasure
- displeased
- If you are displeased with something, you are annoyed or rather angry about it. Businessmen are displeased with erratic economic policy-making. annoyed or not satisfied pleased
- displeasing
- causing displeasure or lacking pleasing qualities
- displeasing
- Causing displeasure or dissatisfaction; offensive; disagreeable
- displeasing
- {s} annoying; dissatisfying
- displeasingly
- in a displeasing manner; "he made displeasingly cutting remarks about his friends
- to displease
- mislike