تعريف a high place في الإنجليزية التركية القاموس.
- high
- {s} önemli
Bu, günümün önemli olayıydı.
-This was the highlight of my day.
Yüksek ateş, bu hastalığın önemli bir belirtisidir.
-High fever is a prominent symptom of this disease.
- high
- uyuşturucu etkisi altında
- high
- {s} sarhoş
- high
- on high gökte
- high
- taşkın (neşe)
- high
- barometrenin yüksek olduğu bölge
- high
- öfkelenmek
- high
- fahiş (fiyat)
- high
- yüksek derece
Üniversite ona en yüksek dereceyi bahşetti.
-The university conferred its highest degree on him.
Eroin yüksek derecede bağımlılık yapar.
-Heroin is highly addictive.
- high
- doruk
Fiyatlar on üç yılın doruk noktasına çıktı.
-Prices have reached a 13-year high.
Everest dağının doruk noktası dünyada en yüksek noktadır.
-The peak of mount Everest is the highest spot in the world.
- high
- mutluluk
- high
- coşku
- high
- büyük heyecan
- high
- yükseğe
Bir ödül kazanmak için yeterince yükseğe zıplamadı.
-He didn't jump high enough to win a prize.
Fare çok yükseğe sıçrasa da, kedi tarafından yakalanır.
-If jumps too high the rat - it's captured by the cat.
- high place
- yüksek yer
Tom'un yüksek yerlerde arkadaşları var.
-Tom has friends in high places.
Tom'un kesinlikle yüksek yerlerde çok sayıda arkadaşları var.
-Tom certainly has a lot of friends in high places.
- high
- (sıfat) yüksek, yukarı, uyuşturucu almış, üst, büyük, şiddetli, aşırı, önemli, soylu, yüce, ileri, üstün, neşeli, sarhoş, uçmuş, esrarın etkisinde
- high
- {s} aşırı
- high
- {s} üstün
Egzosfer atmosferin en üst tabakasıdır. 10.000 kilometreye kadar termosferin üstünden uzanır.
-The exosphere is the highest layer of the atmosphere. It extends from the top of the thermosphere up to 10,000 kilometers.
Bu tekne üstün kaliteli alüminyum ve yüksek güçlü demir ile yapılır.
-This boat is made with high grade aluminum and high strength iron.
- high
- {s} yüce
- high
- {s} kibirli, kendini beğenmiş
- high
- {i} uçma
Hiçbir kuş gereğinden çok yükseğe uçmaz, eğer ki kendi kanatlarıyla uçuyorsa.
-No bird soars too high if he soars with his own wings.
المصطلحات ذات الصلة
تعريف a high place في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- {n} high
- high place
- place that is far above the ground
- high place
- In early Semitic religions, a place of worship built usually on top of a hill. Hebrew bama. In ancient Israel or Canaan, a shrine built on an elevated site. For Canaanites the shrines were devoted to fertility deities, to the Baals, or to the Semitic goddesses called the Asherot. The shrines often included an altar and a sacred object such as a stone pillar or wooden pole. One of the oldest known high places, dating from 2500 BC, is at Megiddo. The Israelites also associated elevated places with the divine presence, and after conquering Canaan they used Canaanite high places to worship Yahweh (God). Later the Temple of Jerusalem on Mount Zion became the only accepted high place