En eski Türkçe kelimelerden birisi olan Umay (Arapça: اماى) kelimesi Divân-ı Lugatı't-Türk'te, günümüzde ana rahmindeki plasenta kelimesini karşılayacak şekilde, "son, kadın doğurduktan sonra karnından çıkan sonu" olarak geçmektedir.Orhun Yazıtları´nda da geçen Umay, Türk ve Moğol mitolojisinde bir bereket tını olup hamilelerin, doğmuş ve henüz doğmamış çocuklar ile hayvan yavrularının koruyucusudur