muci̇b

listen to the pronunciation of muci̇b
Турецкий язык - Турецкий язык
(Osmanlı Dönemi) (Mucibe) İcâb eden, lâzım gelen
(Osmanlı Dönemi) Bir şeyin peydâ olmasına vesile ve sebep olan. Gereken. Gerektiren, lâzım gelen
MUCÎB
(Osmanlı Dönemi) (Cevab. dan) İcabet eden, uyan. Kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran
mucib
(Osmanlı Dönemi) icap eden, lâzım gelen; gereken, gerektiren; cevap veren