Türkisch - Türkisch
Definition von rebi̇b im Türkisch Türkisch wörterbuch
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Rebâib) Üvey oğul
- (Osmanlı Dönemi) Evde beslenen koyun. Müe: Rebibe
- rebib
- üvey
- rebib
- üvey erkek çocuğu