müstebi̇d

Türkisch - Türkisch

Definition von müstebi̇d im Türkisch Türkisch wörterbuch

(Osmanlı Dönemi) Başlı başına, müstakil olan. Emri altındakilere söz ve hürriyet hakkı tanımayan, istibdat yapan. Despot

Silbentrennung

müs·te·bi̇d