التركية - التركية
تعريف nafi̇ في التركية التركية القاموس.
- (Osmanlı Dönemi) (Nefiy. den) Giderici, yok eden, nefyeden, menfi yapan
- (Hukuk) Yararlı; karlı; kazançlı
- nafi
- Finlandiya'da bir göl
- nafi
- Yararlı, kazançlı
- nafi
- (Osmanlı Dönemi) menfaatli, faydalı, yarar, şifalı
- nâfi
- (Osmanlı Dönemi) nefyeden, yok diyen; inkâr eden
- NAFİ'
- (Osmanlı Dönemi) Esma-i Hüsnâdan bir isim
- NAFİ'
- (Osmanlı Dönemi) Menfaatli. Faydalı. Yarar. Şifalı
- EBU NAFİ'
- (Osmanlı Dönemi) Sirke