التركية - التركية
تعريف muci̇b في التركية التركية القاموس.
- (Osmanlı Dönemi) (Mucibe) İcâb eden, lâzım gelen
- (Osmanlı Dönemi) Bir şeyin peydâ olmasına vesile ve sebep olan. Gereken. Gerektiren, lâzım gelen
- MUCÎB
- (Osmanlı Dönemi) (Cevab. dan) İcabet eden, uyan. Kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran
- mucib
- (Osmanlı Dönemi) icap eden, lâzım gelen; gereken, gerektiren; cevap veren