التركية - التركية
تعريف müsta في التركية التركية القاموس.
- MÜSTA'BED
- (Osmanlı Dönemi) Köle haline getirilen, kul olan, kulluğu istenen
- MÜSTA'BİD
- (Osmanlı Dönemi) Kendine ibadet ettiren
- MÜSTA'BİD
- (Osmanlı Dönemi) (Abd. dan) Kul veya köle edinen
- MÜSTA'BİR
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Müsta'birîn) Rüya tabir ettiren
- MÜSTA'BİRÎN
- (Osmanlı Dönemi) (Müsta'bir. C.) Rüyâ tabir ettiren kimseler
- MÜSTA'CEB
- (Osmanlı Dönemi) Şaşılacak olan
- MÜSTA'CEL
- (Osmanlı Dönemi) Acele yapılması lüzumlu olan, çabuk yapılması gereken
- MÜSTA'CELE
- (Osmanlı Dönemi) Büziydan otu
- MÜSTA'CELEN
- (Osmanlı Dönemi) (Acele. den) Çabuk ve acele olarak. Sür'atli bir tarzda
- MÜSTA'CİB
- (Osmanlı Dönemi) (Aceb. den) Şaşan, taaccüb eden
- MÜSTA'CİBEN
- (Osmanlı Dönemi) Şaşakalarak, şaşırarak, taaccüb ederek
- MÜSTA'CİL
- (Osmanlı Dönemi) Acele yapan, çabuklaştıran
- MÜSTA'Fİ
- (Osmanlı Dönemi) Suçunun bağışlanıp afvedilmesini isteyen
- MÜSTA'Fİ
- (Osmanlı Dönemi) Bir işten isteği ile çekilen, istifa eden
- MÜSTA'LİM
- (Osmanlı Dönemi) (İlm. den) Mâlumat ve bilgi isteyen
- MÜSTA'LİYE
- (Osmanlı Dönemi) (İsti'la. dan) İsti'la eden, yükselen, üstün gelen, üste çıkan
- MÜSTA'MEL
- (Osmanlı Dönemi) Eski, köhne
- MÜSTA'MEL
- (Osmanlı Dönemi) Kullanılan, kullanılmış
- MÜSTA'MER
- (Osmanlı Dönemi) Muhacir yerleştirilerek imar edilen yer
- MÜSTA'MER
- (Osmanlı Dönemi) Müstemleke, sömürge
- MÜSTA'MERÂT
- (Osmanlı Dönemi) (Müstâ'mere. C.) (Umrân. dan) Sömürgeler, müstemlekeler
- MÜSTA'MİL
- (Osmanlı Dönemi) İstimal eden, kullanan
- MÜSTA'MİR
- (Osmanlı Dönemi) Müstemlekeci. Sömürgeci
- MÜSTA'MİR
- (Osmanlı Dönemi) İsti'mar eden, bir yere muhacir yerleştirerek orasını mâmur hâle getiren
- MÜSTA'REB
- (Osmanlı Dönemi) Araplaşmı
- MÜSTA'RİB
- (Osmanlı Dönemi) (Arab. dan) Araplaşmış. Aslen Arap olmadığı hâlde sonradan Araplaşmış olan
- MÜSTA'RİK
- (Osmanlı Dönemi) (Arak. dan) Terlemek için yatan
- MÜSTA'TIF
- (Osmanlı Dönemi) (Atıfet. den) Sevgi ve şefkat isteyen
- MÜSTA'TIFÂNE
- (Osmanlı Dönemi) f. Şefkat istercesine, sevgi taleb edercesine
- MÜSTA'TIR
- (Osmanlı Dönemi) Kendine gökçek ve güzel kokular sürünen
- MÜSTA'TÎ
- (Osmanlı Dönemi) Bahşiş isteyen
- MÜSTA'TİB
- (Osmanlı Dönemi) Afv talep eden, afvını isteyen
- MÜSTA'ZIM
- (Osmanlı Dönemi) Gururlu, kibirli, enaniyetli
- MÜSTA'ZIM
- (Osmanlı Dönemi) (Azm. den) Büyük gören, isti'zam eden, büyük tutan
المصطلحات ذات الصلة
müsta
الواصلة
müs·taالمترادفات
must'veعلم أصول الكلمات
() Written form of a reduction of "must have".Resimler
المفضلات