الواصلة
in·or·di·nate·lyالتركية النطق
înôrdınıtliالنطق
/ənˈôrdənətlē/ /ɪnˈɔːrdənətliː/
علم أصول الكلمات
[ i-'nor-d&n-& ] (adjective.) 14th century. Middle English inordinat, from Latin inordinatus, from in- + ordinatus, past participle of ordinare to arrange; more at ORDAIN.