تعريف a collective gesture of disapproval, sometimes violent في الإنجليزية التركية القاموس.
- protest
- {i} protesto
Protestocular hükümetten reform talep etti.
-The protesters demanded government reform.
Bütün öğrenciler savaşı protesto ettiler.
-All the students protested against the war.
- protest
- {f} protesto et
Amerikan işçileri protesto etmeye başladı.
-American workers began to protest.
O yeni planı protesto etti.
-He protested against the new plan.
- protest
- gösteri
Muhtemelen insanların gösterilere protesto etmek için değil, sadece kendilerini göstermek için gittiklerini demek istiyor.
-He probably meant that people only go to demonstrations to show themselves and not to protest.
Göstericiler sinagogu ateşe verdiler.
-The protesters burnt down the synagogue.
- protest
- itiraz etmek
- protest
- itiraz
İstifasını şirket politikasına itiraz ederek sundu.
-He submitted his resignation in protest of the company's policy.
- protest
- karşı çıkma
- protest
- temin etmek
- protest
- bildirmek
- protest
- {f} protesto etmek
Protesto etmek için istifa etmeye karar verdi.
-Conkling decided to resign in protest.
O, protesto etmek için ağzını açmadı.
-He didn't open his mouth to protest.
- protest
- {f} teminât vermek
- protest
- (Askeri) PROTESTO ETMEK, İTİRAZ ETMEK
- protest
- {i} (pro'test) protesto, karşı çıkma; itiraz
- protest
- {f} iddia etmek
- protest
- kuvvetle iddia etmek
- protest
- söyle/protesto et
- protest
- ciddi olarak taahhüt etmek
- protest
- (fiil) itiraz etmek, karşı çıkmak, protesto etmek, reddetmek, protesto çekmek, iddia etmek, teminât vermek
المصطلحات ذات الصلة
تعريف a collective gesture of disapproval, sometimes violent في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- protest