fey

İngilizce - Türkçe

fey teriminin İngilizce Türkçe sözlükte anlamı

çatlak

üşütük

kaçık

kaprisli

ince

{s} gaipten haber veren

{s} kafası karışık

narin

sevimli

{s} ölümün eşiğinde olan

peri hissini veren

Türkçe - Türkçe

fey teriminin Türkçe Türkçe sözlükte anlamı

Müslüman bir devletin, gayri müslimlerden aldığı vergi

islam hukukuna göre savaşmaksızın elde edilen düşman mallarına verilen ad

İlgili Terimler

FEY'

(Osmanlı Dönemi) Haraç

FEY'

(Osmanlı Dönemi) Ganimet. Harbde elde edilen mal

FEY'

(Osmanlı Dönemi) Zeval vaktinden sonraki gölge. Bak: Fey-i zeval

FEY'

(Osmanlı Dönemi) Rücu'

FEY'

(Osmanlı Dönemi) (FEY'A) Her nesnenin evveli

İngilizce - İngilizce

fey teriminin İngilizce İngilizce sözlükte anlamı

Strange or otherworldly

Spellbound

Magical or fairylike

Doomed to die

{s} doomed, dying (British & Scottish use); having supernatural or unearthly qualities, having clairvoyant powers; mysterious and strange; otherworldly; apparently crazy, insane

slightly insane

Fated; doomed

If you describe someone as fey, you mean that they behave in a shy, childish, or unpredictable way, and you are often suggesting that this is unnatural or insincere. Her fey charm and eccentric ways were legendary. = whimsical. very sensitive and behaving or talking in a strange way

suggestive of an elf in strangeness and otherworldliness; "thunderbolts quivered with elfin flares of heat lightning"; "the fey quality was there, the ability to see the moon at midday"- John Mason Brown

Faith

To cleanse; to clean out

Türkçe - İngilizce

fey teriminin Türkçe İngilizce sözlükte anlamı

booty

Türkçe nasıl söylenir

fey

Telaffuz

/ˈfā/ /ˈfeɪ/

Etimoloji

[ 'fA ] (adjective.) before 12th century. From Middle English fey "fated to die" from Old English fǣge "doomed to die, timid" from Proto-Germanic *faigiáz (“cowardly, wicked”) from Proto-Indo-European *pAik-, *pAig- (“ill-meaning, bad”). Akin to Old Saxon fēgi (Dutch veeg "doomed, near death"), Old High German feigi "appointed for death, ungodly" (German feige "cowardly"), Old Norse feigr "doomed", Old English fāh "outlawed, hostile". More at foe.